اندازه گیری کارآیی و پایایی اعمال جریان الکتریکی مستقیم در آب بر روی پرتعریقی ایدیوپاتیک دست و مقایسه الکترود درمانی کاتد و آند در این درمان در دانشجویان دختر دانشگاه علوم پزشکی سمنان

سابقه و هدف: تعریق بیشتر از نیازهای فیزیولوژیک بدن را پرتعریقی نامند. پرتعریقی ایدیوپاتیک یک درصد جمعیت را مبتلا می کند. بیمار مبتلا به پرتعریقی کف دست با مشکلات اجتماعی، حرفه ای و روان شناختی روبروست. اعمال جریان الکتریکی در آب بر روی ناحیه درگیر (یونتوفورزیز آب لوله کشی) به عنوان مؤثرترین روش علامت درمانی در پرتعریقی کف دست و پا مطرح می باشد. در خصوص کارآیی و زمان پایایی قطب ها در این درمان مطالعات ناقص و اختلاف نظر گسترده می باشد، لذا بررسی کارآیی و زمان پایایی قطب ها و عوارض جانبی درمان، محور اصلی تحقیق حاضر می باشد. مواد و روش ها: هجده دختر مبتلا به پرتعریقی ایدیوپاتیک کف دست ده جلسه به طور یک روز در میان تحت این درمان قرار گرفتند، به نحوی که یک دست و الکترود مثبت در یک ظرف و دست دیگر و الکترود منفی در ظرف دیگر محتوی آب فرو برده شد و جریان مستقیم با شدتی بین 20-8 میلی آمپر به مدت پانزده دقیقه اعمال گردید. وزن تعریق کف دو دست بیماران قبل، بعد و دو هفته پس از درمان و 32 فرد سالم به مدت 10 دقیقه برحسب ده هزارم گرم اندازه گیری شده است. یافته ها: تفاوت معنی داری در متوسط تعریق دست های هم نام در بین دو گروه بیمار و سالم مشاهده شد. تفاوت معنی داری در متوسط تعریق کف دست چپ و راست بین سه مرحله ارزیابی وجود داشت و تفاوت معنی داری بین قطب های درمانی در سه مرحله ارزیابی مشاهده نشد. تفاوت معنی داری در متوسط اختلاف تعریق کف دست راست از چپ در سه مرحله ارزیابی وجود نداشت و هم چنین تفاوت معنی داری بین قطب های درمانی در سه مرحله ارزیابی نیز مشاهده نشد. عوارض جانبی پس از درمان شامل 14 مورد خشکی دست، 11 مورد قرمزی و 6 مورد احساس سوزش بوده و دو هفته پس از درمان عوارض جانبی برطرف شده است. نتیجه گیری: اعمال هر یک از قطب های کاتد و یا آند جریان مستقیم در آب لوله کشی در درمان پرتعریقی اولیه به طور برابر کارآ می باشد و پایایی آن کم تر از دو هفته می باشد و هم چنین بروز عوارض جانبی کوتاه مدت و قابل اغماض نیز محتمل است. دو فرضیه افزایش آستانه سلول های غدد تعریق و تغییر فیزیولوژی ترشح سلولی در توجیه این درمان مطرح شده است.